Brief aan Sylvia
Lieve Sylvia,
Al weet ik natuurlijk niet echt waar jij nu bent,
ik noem het “De Hemel” want dat zijn we op aarde nu eenmaal zo gewend.
Bijna twee jaar zijn er alweer voorbij,
en steeds komen dezelfde gedachten weer terug bij mij.
De avond dat ik van jou papa het bericht kreeg en alles wat volgen zou,
brengt me dan in gedachten steeds weer bij jou.
Want een kind te moeten verliezen is het ergste wat er is,
de pijn, de angst, het aller-aller diepste gemis….
Ondanks alle pijn en verdriet,
ligt er nu toch weer een lichtpuntje in het verschiet.
Want ik vroeg mij af of jij daar in De Hemel ook hebt vernomen,
dat er een nieuw broertje of zusje bij gaat komen.
Best een raar idee dat hij of zij jou nooit mee heeft mogen maken,
maar ik zou je willen vragen of je over dit kindje wilt waken.
Op deze manier zou er toch een verbinding naar jou zijn,
en dat voelt op de een of andere manier gewoon heel fijn.
Ik ga deze korte brief nu afsluiten maar dat voelt een beetje raar,
omdat ik hem je zou willen sturen alleen ik weet niet waar.
Maar het komt goed zo zegt mijn gevoel,
misschien sta je over mijn schouder te kijken, als je begrijpt wat ik bedoel.
Als je het leest dan weet je in elk geval steeds weer,
….…….vergeten doe ik je nooit meer!!!
Liefs Bianca
Juni 2011